روزانه

دوستی فرزانه دارم كه استاد رياضی يكی از دانشگاههای ايران است و دوستی ما از عهد خردی بی هيچ ترشی و تلخی تاكنون به نيكويی پاييده است و خاطرش برای من عزيز. با شعر مانوس است و بحور و اوزان عروضی و قالب های مختلف را مي شناسد و به غزل و سبك هندی سخت دل بسته است. مرا ياد دكتر ضياء موحد مي اندازد كه عدد و ادب را به خوبی بهم آميخته است. چندی است كه از سر لطف پيشنهاد كرده تا گوشه ای به شعر اختصاص دهم و سر آخر پس از ليت و لعل من، خود انتخاب و تنظيم شعر را بر عهده گرفته است. امروز صفحه شعر پيشاروی شماست و قرار است اين عزيز هر ماه شعری (كه اغلب غزلي) انتخاب و بفرستد تا من بازتاب دهم و خوانندگان از فضای خشك مباحث معقول بيرون امده و برای تنفس سری به بستان شاداب شعر بزنند .